Więzienie św. Michała powstało w centrum Krakowa na miejscu pałacu Tęczyńskich w 1872 r. Przez cele więzienia do 1918 roku przewinęło się obok więźniów pospolitych tysiące więźniów politycznych, uczestników powstań oraz działaczy narodowych. W czasie II wojny światowej więzienie przeszło w ręce niemieckie. Od lipca 1943 w podziemiach więzienia wykonywano wyroki śmierci. W krótkim czasie po wkroczeniu Sowietów, więzienie przejęte zostało przez WUBP w Krakowie. Ponownie zaczęto wykonywać tu wyroki śmierci. W sierpniu 1946 roku oddziały J. Kurasia „Ognia” dokonały udanej akcji rozbicia więzienia i uwolnienia 64 więźniów. Po tym wydarzeniu zakład karny istniał jeszcze trzy lata. Obecnie gmach nie posiada żadnych śladów obecności bezpieki.